Prezentowane zabytki pochodzą z badań archeologicznych poprzedzających budowę obiektu mieszkalno-usługowego przy ul. Śródka 7 (ryc. 1-3, 6) oraz prowadzonych w związku z rewitalizacją sąsiedniej kamienicy (ul. Śródka 6 i 6a; 4-5). Reprezentują one bardzo długi odcinek czasu – od osady rzemieślniczo-targowej istniejącej w tym miejscu w X wieku związanej z pobliskim grodem na Ostrowie Tumskim, po miasto biskupie funkcjonujące jako odrębna jednostka administracyjna ażdo 1800 roku.

Z najstarszym okresem związane są numizmaty – bizantyjski brązowy follis Nicefora Fokasa II z 2. połowy X wieku (ryc. 5) oraz fragment srebrnego dirhemu arabskiego z IX-X wieku (ryc. 6). W końcu X wieku teren osady został zajęty przez cmentarz – jeden z najstarszych tego typu obiektów w Polsce. Prezentowany na rycinie 2 srebrny pierścień pochodzi z grobu młodej kobiety związanej niewątpliwie z elitą najstarszego państwa piastowskiego. Pozostałe przedmioty – kafel płytowy z przedstawieniem portretowym (połowa XVI w.), niewielki dzban oraz niezwykle ozdobny dzban z przedstawieniem sceny ukrzyżowania (obydwa z 2. połowy XVII w.), (ryc. odpowiednio: 1, 3-4) należy łączyć z miastem lokacyjnym.

Autorem tekstu i fotografii jest Pan Paweł Pawlak, archeolog